κενο.τομίες

mind the trap between the life end death


Πάρε σουγιά και φέρμαρε μου όλες τις πίκρες
νύχτες που μέθυσα για να πνίξω τις φρίκες
μα έμαθαν να κολυμπούν κι ανάσκελα εν τέλει με βρήκες
κοίτα πως το κουφάρι μου ξεβράζει η θάλασσα κάθε μου νύχτα
και τι να πεις;
μια έκφανση ζωής χωρίς να ζεις
κείτομαι καταγής. κοίτα με για να δεις
πόσο αρραγής είναι η θλίψη με τη μανία μου
και τι να πω;
που τα βράδια σε μισώ και τα πρωινά σε αγαπώ.
τα χάνω. το εννοώ.
κάθε χθες σε αγαπώ.
κάθε σήμερα σε μισώ.
Ι γενιά ντρόγκια και ποιήματα
οι φίλοι μας γίνανε ντρόγκες
και οι ντρόγκες μας γίνανε φίλοι μας.
Ι γενιά ντρόγκια και ποιήματα
έρωτες φίλοι ντρόγκες εν τέλει τίποτα

Αναπνοές στο κενό
Μέρες στο κενό
Μέχρι αύριο φτάνει το μέλλον μου
και μέχρι χθες το παρόν μου
σήμερα στο κενό

Ωραία βράδια ρε...
Μισές αναπνοές μέσα σε πλαστικές σακούλες
κι άλλα
άνθρωποι, φώτα γυρνάνε σαν σβούρες
τα πέλματα μας νότες απάνω στις παρτιτούρες των δρόμων
στις σκούρες στρουκτούρες των δρόμων
στις κουμπούρες των χρόνων
μυαλά ξυράφια βρίσκουνε φλέβες
μας κυνηγάν οι ενοχές, ο εαυτός μας και οι χειροπέδες
τις δύσκολες μέρες να έχεις το νου σου στα μάτια
πως να ζωγραφίσω το κενό δίχως χρώματα;
ψάχνουν οι μπάτσοι για δακτυλικά αποτυπώματα
άστους τα μάτια είναι τα μόνα αποτυπώματα αφού αποτυπώνουν ότι δεν λένε τα στόματα

Ι γενιά ντρόγκια και ποιήματα
οι φίλοι μας γίνανε ντρόγκες
και οι ντρόγκες μας γίνανε φίλοι μας.
Ι γενιά ντρόγκια και ποιήματα
έρωτες φίλοι ντρόγκες εν τελει τίποτα

Αναπνοές στο κενό
Μέρες στο κενό
Μέχρι αύριο φτάνει το μέλλον μου
και μέχρι χθες το παρόν μου
σήμερα στο κενό

στίχοι-παραγωγή: πυράκανθος

συντροφικά χαιρετίσματα στην Ι γενιά της σαλόνικας

ιδιαίτερα σε ήτα και pas-b